ابتدا باید یادآور شویم که استارتر 2 نوع است:

1. مستقیم: ( DVS) : در این روش، پس از رساندن شیر به دمای مورد نظر، بسته استارتر را ضدعفونی کرده و باز نموده و به شیر اضافه می‌کنیم. بر روی بسته‌های این روش DVS نوشته شده است.
2. غیرمستقیم: ( BULK) : در این روش، ابتدا می‌بایست تعدادی دبّه یا بیدون درب‌دار را شسته و ضدعفونی نماییم. دبّه‌ها را با پودر رختشویی شسته و پس از آبکشی با بخار ضدعفونی می‌نماییم. نسبت به مقدار بسته استارتر که سری 100، 250 یا 500 باشد، شیر گرفته که این شیر بایستی پس‌چرخ باشد، به عنوان مثال برای سری 500، می‌بایست 500 کیلو شیر را چرخ نموده و در تانک پروسس شیر، ابتدا آن را به دمای 85-90 درجه رسانده، سپس سرد نموده تا دمای 45 درجه که مناسب‌ترین دمای مایه‌زنی است. بسته استارتر را ضدعفونی نموده و اضافه می‌کنیم و پس از 15-20 دقیقه داخل دبّه را تخلیه کرده و به گرمخانه انتقال می‌دهیم. پس از رسیدن به اسید حدود 75-80 درجه به سردخانه انتقال می‌دهیم، زیرا باکتری در سردخانه هم درحال رشد است و اسید به حدود 100-110 خواهد رسید(در شرایط نرمال).

این دبّه‌ها آماده اضافه شدن به شیر ماستی است.

هر بسته استارتر حاوی 2 گروه باکتری است:

1. مزوفیل
2. ترموفیل

ترموفیل‌ها در حرارت باعث رشد و تشکیل لخته می شوند و باکتری های مزوفیل در شرایط نرمال فعالیت می‌کنند.

به علت رشد باکتری در استارتر دبّه‌ای، سرعت و قدرت بسیار بالاتر از استارتر مستقیم خواهد بود، زیرا سرعت رشد باکتری تصاعدی خواهد بود و به صورت فاکتوریل رشد می‌کند.